Vorig jaar in oktober, toen we 6,5 jaar bij elkaar waren, heeft Jelle mij ten huwelijk gevraagd in Athene onder een prachtige olijfboom op een heuvel met uitzicht over de stad Athene en de Akropolis. Het was echt een prachtige plek.

Ontzettend leuk, echt een feestje. Ik had mijn moeder, mijn beppe,  schoonmoeder en 2 schoonzussen meegenomen. Ook hun mochten een jurk uitzoeken waarvan ze denken dat die bij me zou passen. Zo leuk om te zien wat iedereen uitkoos. Uiteindelijk stonden we met z’n allen om een paspop heen en iedereen vond dat ik de jurk op de paspop moest gaan passen, ik zelf overigens ook, en ja dat was uiteindelijk de jurk! Hoe leuk! 

Ten eerste vond ik het een ontzettend leuke ervaring. Iets waarvan ik stiekem hoopte dat ooit te mogen doen in mijn leven, ik vond het dan ook erg bijzonder om eindelijk een trouwjurk aan te hebben. Wat betreft de clichés, ik had stiekem verwacht dat als je dé jurk aan hebt, je een beetje zo’n hysterisch say yes to the dress momentje hebt, met tranen enzo. Ik had dit eigenlijk niet. Ik paste mijn jurk en dat voelde wel meteen heel goed, maar wilde ook nog andere jurken passen, alleen bleef die jurk wel de hele tijd nog in mijn hoofd. Uiteindelijk had ik een twijfel momentje tussen twee jurken, mijn moeder en schoonzus wisten het stiekem al welke ik jurk ik zou kiezen. En dat werd hem ook uiteindelijk, ik was wel heel gelukkig en wilde hem eigenlijk niet meer uit doen. Pas toen ik thuis was en de foto terug zag van mijn jurk, had ik toch nog even mijn ‘say yes to the dress’ momentje met een traantje. 

Ik had wel een beeld van wat ik mooi vond qua trouwjurken, maar ben er ook redelijk open minded ingegaan. Het enige wat ik ontzettend graag wilde was een mouwtje. Dit kon zo goed als bij elke jurk er aan worden gezet. Toen ik eenmaal de keuze had gemaakt qua jurk, was dit ook wel redelijk wat ik achteraf toch wel had verwacht en wat het meest bij mij paste. Het enige lastige vond ik dat de mouwen er nog aangezet moesten worden, hierdoor moest ik dat in mijn hoofd wel een beetje erbij bedenken. Nadat Jochem de mouwen er aan had gezet klopte het hele plaatje pas echt! Het is echt een Nienke jurk geworden! 

Ik merkte dat ik het erg belangrijk vond dat er persoonlijke verhalen/ foto’s te vinden waren op de website of instagram pagina bij een bruidswinkel. Zodat je een realistische kijk hebt hoe de jurken daadwerkelijk er uit zien, bij echte bruiden i.p.v. modellen. En dat het een zaak is waar een fijne sfeer hangt en er leuke mensen werken die met je mee willen denken wat betreft aanpassingen en die zien welke jurk goed bij je past. 

Oeeh lastig ik kan niet kiezen, ik heb zo oprecht enorm genoten van alles. Maar als ik dan toch moet kiezen vond ik de ceremonie het allermooist. Deze hielden we buiten bij de Amshoff onder een mooie boom, heel idyllisch. Het moment dat mijn vader me wegbracht en dat Jelle en ik elkaar het Jawoord gaven, was toch wel enorm bijzonder. En wat hadden we geluk met het weer, het was echt onze droombruiloft.